Uciąć głowę prawdzie - 3 pułapki grzechu

Perykopa opowiadająca historię śmierci Jana Chrzciciela, wpisała się mocno w kulturę i sztukę. Łatwo rozpoznajemy obraz głowy leżącej na misie, podobnie jak  uwodzicielski taniec kobiety, mający doprowadzić do czyjejś zguby. To łatwe rozpoznawanie obrazów i samej historii sprawia, że często prześlizgujemy się przez tekst, myśląc: „już to znam”. Dlatego chciałabym zaproponować wam wywiercenie dziurki w naszym utartym postrzeganiu, by zajrzeć nieco w głąb tej opowieści przytoczonej nam przez ewangelistę Marka.

Dość szybko dostrzegamy, że Jan - prorok, człowiek Boga i mówiący w imieniu Boga,  będący głosem wołającego na pustyni - jest przekazicielem prawdy, głosem Boga wzywającym grzeszników do nawrócenia, czyli Jan robi to, czego grzesznik najbardziej nie znosi - stawania nas w obliczu prawdy; tej najbardziej bolesnej i niewygodnej.

Co mam czynić, by osiągnąć życie wieczne?

"Pewien człowiek, upadłszy przed nim na kolana, pytał Go: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?" (Mk 10, 17-22)

Pytamy Boga o wiele rzeczy. Czasami nawet i na kolanach, choć te kolana nie zawsze świadczą, że otwieramy uszy naszego serca, że pytamy z jego głębi, gotowi na przyjęcie każdej odpowiedzi. W modlitwach bywamy gadatliwi (przed czym przestrzegał nas sam Jezus: Mt 6,7-15), skaczemy od pytania do pytania niecierpliwi, gdy odpowiedź nie pada od razu. Czy rzeczywiście zależy nam na usłyszeniu Bożej odpowiedzi? To pytanie powinniśmy zadać sobie sami jako pierwsze i odpowiedzieć na nie w głębi serca tak: "Mów Panie, bo sługa twój słucha.”

Czy spotkałeś Jezusa Zmartwychwstałego?

W głębi każdego serca jest ciche, bezpieczne miejsce - mieszkanie Boga. W tej głębinie wydarza się uzdrawiajace spotkanie z Tym, który nas ukochał i stworzył. W tym miejscu też znajduje się prawda o nas samych; zapis pierwotnego obrazu nas - harmonia skomponowana o nas przez Stwórcę.

Grzech, cierpienie, kłamstwo są tym, co głębinę prawdy zamyka. Ukrywa pod gruzowiskiem nieuporządkowania, niezabliźnionych ran, destruktywnych emocji, fałszywych wyobrażeń. Potrzeba nam spotkać Jezusa Zmartwychwstałego, by w Jego obecności nasze serce doznało uzdrowienia i na nowo zapalało wiarą, nadzieją i miłością; byśmy przeżyli to, co było, w świetle prawdy i Bożej obecności i weszli do nowego życia - pełnego!

Matka Boga, która jest cała piękna

Dziś kolejny dzień Jezus uczy nas o czystości (Mk 7, 14). Głosi rewolucyjne przekonanie, że nieczystość nie pochodzi z zewnątrz (z jedzenia, z nieumytych rąk czy naczyń). To grzech sprawia, że stajemy się nieczyści, przez co oddala nas od Boga. To w ludzkim sercu rodzą się prawdziwe brudy i sami je pielęgnujemy, przyzwalając sobie wewnętrznie na grzech: myślą, czynami, słowami.

Dlaczego człowiek wszedł w mrok grzechu i w chaos? Ponieważ przestał słuchać Boga.

Nieczystość to przeciwieństwo piękna. Piękno zaś ma swoje źródło w przedwiecznym akcie stworzenia. Gdy Bóg stwarzał świat, wszystkie jego dzieła były dobre - piękne. Tam, gdzie mieszka duch Boży, jest dobro i piękno. To na te cechy reagujemy naturalnym westchnieniem pełnym zachwytu. G.K. Chesterton mówił, że jeśli świat ulegnie zagładzie, to nie ze względu na brak w nim raczy cudownych, ale przez brak zachwytu nad nimi.