TB 5: Szymon Piotr - gotowość

 Tydzień biblijny. Dzień piąty.

Szymon Piotr - gotowość do działania

Gotowość do działania, wychodzenie z inicjatywą, umiejętność zjednywania sobie ludzi, a nade wszystko dobre, uczciwe serce sprawiły być może, że to właśnie Piotr spośród wszystkich apostołów otrzymał klucze do bram Nieba i na nim samym Jezus postanowił zbudować swój Kościół (Mt 16, 18-19).

Fragment na dziś: Łk 9, 23-36 / Mt 18, 21-35

Zapowiedź Jezusa o roli Piotra w planie zbawienia nie sprawiła, że ten stał się nagle bezbłędnym, zawsze słuchającym uczniem. Przeciwnie. Chwilę po tym, jak Jezus zdradził mu, jaka czeka go misja, Piotr rozczarował Mistrza swoim myśleniem po ludzku, a nie po Bożemu.

(Mt 16, 21-25) Imię Szymon znaczy słuchający, jednak nie zawsze uszy Szymona były na słuchanie nastawione. Gdy Jezus zapowiadał uczniom swoją mękę i zmartwychwstanie w drodze do Jerozolimy, Piotr wziął Mistrza na bok i powiedział: „Panie, niech cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na ciebie.” Tymi słowami nie tylko próbował „wyprzedzić” Jezusa, ale postawił się też w opozycji do woli Bożej, za co spotkało go stanowcze upomnienie: „Zejdź mi z oczu szatanie” (w greckim tłumaczeniu oznacza to: odejdź za mnie, idź za mną). W swojej gorliwości Piotr porzucił więc słuchanie na rzecz działania, a nie można tych dwóch od siebie rozdzielać. By dawać, trzeba najpierw mieć, a nasze działanie będzie takie, jakie nasze słuchanie.

Gorliwość przejawiająca się w działaniu była naturalną cechą Szymona Piotra, która musiała być najpierw ukierunkowana, by przynosiła owoce zbawienia. Jego serce wymagało otwarcia na przyjęcie i poddanie się woli Bożej. Mówi się o oczach serca, o patrzeniu sercem, ale można również słuchać sercem. „Kto ma uszy niechaj słucha” - takie słuchanie odbywa się na poziomie serca właśnie.

Aby być gotowym do słuchania sercem, potrzeba zabiegania o wypełnienie siebie Bogiem i Jego prawem. Piotr przejawiał taką gorliwość w zupełności, dopytując i przemawiając w imieniu uczniów. Miał w sobie dziecięcą ciekawość oraz szczerość - cechy umożliwiające plastyczne formowanie serca w wierze. Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. (Mt 18, 21-35) Jezus jasno określa, że chce raczej miłosierdzia niż ofiary (Mt 12, 7), co dla Piotra obeznanego w Prawie musiało być zaskoczeniem i koniecznością zmiany w patrzeniu na rzeczywistość. Umiejętność zastąpienia myślenia „ludzkiego” myśleniem Boskim wymaga pracy, czasu, a przede wszystkim łaski w pełni przez nas przyjętej. Dla ludzi szybkich, aktywnych, gotowych do działania takie zatrzymanie się i oddanie w rozporządzanie Bogu, nie jest łatwe. Wymaga ciągłego zabiegania o łaskę i cnoty (szczególnie cnotę sprawiedliwości), aby porządkowanie naszych decyzji i działań było zawsze podejmowane z Bogiem i dla Boga.

Modlitwa serca: „Panie, Ty masz słowa życia wiecznego.”